Luisterde vanaf zijn tienerjaren naar Metallica, Iron Maiden, Ozzy, Dio maar begon in de tweede helft van de jaren tachtig langzaam maar zeker de muzikale breedte te zoeken en vinden. Idool van toen en nu is Phil Collins - een geniale drummer, zanger, performer en liedjesschrijver en desondanks een doodgewone vent. Behalve een korte periode bij de Delftse Buddies als koorzanger begon Hans' muzikale carrière pas laat - op zijn 19e begon hij als zanger bij het Delftse Iceparty.
Iceparty begon als neo-wave bandje maar sloeg al gauw een meer rockgeoriënteerde richting in met invloeden van Marillion via It Bites tot aan Van Halen. Hans had inmiddels muziek "ontdekt" en begon zich fanatiek te bemoeien met de songwriting, zowel tekstueel als muzikaal. Iceparty speelde vooral erg veel en tourde onder andere drie maal (93-96) gedurende de zomer met veel succes in Tsjechië, waar op buitenfestivals voor meer dan 10,000 mensen werd gespeeld. Zonder ooit echt in het Nederlands circuit door te breken bracht de band het tot Radio 3 en vele regionale stations. De band nam uiteindelijk één studio CD op 'Out of the Blue'. Hans timmerde ook solo aan de weg en was in 1994 bijvoorbeeld de eerste winnaar van het singer-songwriterfestival georganiseerd door de Zuidhollandse Popunie. Na Iceparty volgen een aantal projecten (Every Dog Has Its Day, cover bands) en een periode van bezinning.Eind jaren negentig verlaat zanger Alex Toonen de - binnen de Nederlandse symfo-scene inmiddels bekende - Rotterdamse band For Absent Friends. Hans wordt gevraagd als opvolger en het klikt zowel muzikaal als persoonlijk meteen prima. Hij zingt drie nieuwe tracks in op 'Decade' (1999), een dubbel-cd met het beste van 10 jaar FAF. In het najaar van 2001 verschijnt het zevende FAF-album The Big Room, waarop Hans verantwoordelijk is voor muziek en tekst van het titelnummer, de ballade 'If Love' en 'Little Things', en meeschrijft aan vier andere tracks. Een korte promotie tour brengt FAF langs lokale, regionale en nationale radiostations onder andere 3FM en radio 2. De waardering voor de herkenbare sound en de live-reputatie van FAF blijft niet beperkt tot Nederland: in oktober 2002 wordt FAF als eerste buitenlandse act ooit gevraagd te spelen op de "Convention Ange" in Longwy (F), de groots opgezette jaarlijkse fanclubdag van een van de meest succesvolle en best verkopende Franse rockbands ooit: Ange. Inmiddels is FAF regelmatig op Franse podia te bewonderen, onder andere samen met "Ange".
In oktober 2006 wordt het langverwachte achtste studio album 'Square One' gereleased op het gerenommeerde Franse label Musea Records. Met 'Square One' keert FAF terug naar de roots: progressieve en expressieve rock vanuit het hart. Voor Hans is 'Square One' ook een hoogtepunt: de meeste tracks ontstaan achter zijn piano, waaronder het zeer persoonlijke en emotionele 'Wonder'. 'Square One' brengt acht nieuwe songs. Bovendien treden Christian Decamps (Ange) en Ron Ottenhof (Alquin) op als gastmuzikanten in een negende (cover)track 'Billy' die eerder door Ange werd uitgebracht. In mei 2007 beloont hét progrockmagazine van Nederland iO Pages, 'Square One' met de iO Pages Award voor de beste Nederlandse prog-cd van 2006, uitgereikt door Daniël Gildenlöw (Pain of Salvation, Dial) tijdens het iO Pages Prog Festival. iO Pages is helder in zijn motivatie voor de prijs: "Uitstekend geoliede machine", "beste schijf tot nu toe", "behoorlijk stuk progressiever en toch toegankelijk voor een groter publiek" en "een Hollands product met internationale klasse". Bij Squonk kruipt Hans in de huid van zijn grote idool: Phil Collins - "geen kwaad woord over Gabriel maar ik ben van Genesis gaan houden met Collins op vocalen". Favoriete platen: 'A Trick Of The Tail' en 'Seconds Out', en zo maar een greep uit de lijst met favoriete nummers: 'Firth of Fifth', 'Afterglow', 'Domino', 'Throwing It All Away', 'No Son of Mine' en … 'Supper's Ready'.